[รีวิวซีรีส์จีน] นางโจร (Legend of Fei) รอยยิ้มหวังอี้ป๋อ ละมุนจนละลาย

รีวิวซีรีส์จีน นางโจร (Legend of Fei) ที่ใช้เวลาดูประมาณสองอาทิตย์ บอกเลยว่า ดูเพราะพระเอกอีกแล้วค่า เรื่องนี้หวังอี้ป๋อแสดงเป็นพระเอกที่แสนจะรักเดียวใจเดียวค่ะ ใครชอบรอยยิ้มของนาง บอกเลยว่าห้ามพลาดเรื่องนี้ ละมุนจนละลายไปเลยค่า

เรื่องย่อนางโจร Legend Of Fei

เรื่องนี้ย้อนไปยังสมัยหลังยุคสามก๊กที่จีนยังคงต่อสู้กันเอง แผ่นดินแบ่งเป็นเหนือใต้ แคว้นเหลียงกับแคว้นเฉิน ยุทธภพปั่นป่วน ราษฎรเดือดร้อน บ้านเมืองระส่ำระสาย มีสงครามไม่หยุดหย่อน หลี่เจิง (หูปิง) ฉายาดาบใต้ผู้คิดค้นวิชา ดาบทลายหิมะ แกก็ไปก่อตั้ง สี่สิบแปดค่าย ชาวบ้านเรียกว่า สี่สิบแปดค่ายโจร ขึ้นที่แถบหูเซียง เพื่อปกป้องเด็กและคนแก่จากภัยสงคราม ต้อนรับบรรดาเหล่าจอมยุทธทั้งหลาย มารวมตัวฝึกฝนวิชาอยู่ด้วยกัน ใช้ชีวิตอยู่บนเขา ตัดขาดจากโลกภายนอก ต่อมาเมื่อหลี่เจิงเสียชีวิต หลี่จิ่นหรง (เชอเสี่ยว) ลูกสาวของหลี่เจิง รับหน้าที่หัวหน้าใหญ่ของสี่สิบแปดค่าย

ดูแลผู้คนในค่ายและ หลี่เสิ้ง (เฉินรั่วเซวียน)ลูกของน้องชายที่เสียชีวิตจากการช่วยชีวิต โจวเฝ่ย (จ้าวลี่อิง) ลูกสาวของนาง แต่แล้ววันหนึ่ง เซี่ยอวิ่น (หวังอี้ป๋อ) ก็มาปรากฏตัวบนเขาและได้ช่วยชีวิตของนางไว้จากค่ายกลของแม่น้ำสี่ม่อ แต่การมาของเซี่ยอวิ่นทำให้ โจวอี่ถัง พ่อของนางต้องลงเขากลับคืนยุทธภพอีกครั้ง เวลาผ่านไปครึ่งปี โจวเฝ่ย ฝึกวิชาจนแข็งแกร่ง เอาชนะค่ายกลของแม่น้ำสี่ม่อมาได้และผ่านการทดสอบจนได้ลงจากเขา ทำให้ได้พบกับ เซี่ยอวิ่น อีกครั้ง

โจวเฝ่ย ได้รับการสั่งสอนจากบรรพบุรุษและเริ่มฝึกฝนวิชาดาบ พร้อมปณิธานกำราบคนชั่ว ปราบจลาจล จับกุมศัตรูแผ่นดิน ช่วยเหลือผู้อพยพลี้ภัย โดยมีเซี่ยอวิ่นร่วมรุกถอยอยู่เคียงข้าง สองคนร่วมมือไม่ทอดทิ้งกันจนบรรลุปณิธานกลายเป็นสองจอมโจรสุภาพชนแห่งยุทธภพ โจวเฝ่ยได้กลายเป็นปรมาจารย์แห่งดาบใต้รุ่นต่อไป

รีวิวนางโจร

เป็นเรื่องราวที่นางเอกเกิดมาในค่ายโจรชื่อว่า 48 ค่าย เป็นหลานของปรมาจารย์ดาบใต้ที่โด่งดัง นางก็ฝึกดาบจนกลายเป็นผู้สืบทอดนั่นแหละ ส่วนพระเอกของเราเป็นกวีที่ไร้วรยุทธ แต่มีวิชาตัวเบา แถมฉลาดราวกับกินกูเกิลกับวิกิพีเดียเข้าไป ทำให้เรื่องนี้บทนางเอกแมนมากกกก มีเรื่องต้องต่อสู้ทีไร พระเอกหลบหลังนางเอกไว้ นางเอกปกป้องพระเอกตลอด ส่วนพระเอกเราเก่งเรื่องการเอาตัวรอด ใช้การเจรจาเป็นหลัก ฉลาดและแผนดีมาก เลยทำให้เรื่องนี้มีบทคมๆ หลักปรัชญา ข้อคิดเยอะดี แต่ก็ต้องแปลไทยเป็นไทยอีกทีนั่นแหละ

ในส่วนของเนื้อเรื่อง บอกตามตรงว่าไม่ค่อยมีอะไร หลายอย่างพอเดาได้ การดำเนินเรื่องมีทั้งเร็วและช้า หลายฉากก็ยืดๆ ตามสไตล์ซีรีส์จีน แต่ความสัมพันธ์ของตัวละครคือเขียนได้ดี เข้าใจง่าย

แอบขัดใจในเรื่องอายุของนักแสดง ด้วยความที่มันมีฉากย้อนให้เห็นอดีตบ่อยๆ ทำให้เค้าต้องเอานักแสดงที่แสดงวัยแม่และป้าย้อนไปแสดงสมัยวัยรุ่นด้วย ก็คือเปลี่ยนทรงผมนั่นแหละ ดูแล้วขัดตาไปนิด แต่ก็พอรับได้

ส่วนฉากและกราฟิกสวยนะ ชอบฉากแม่น้ำสี่ม้อที่สุด ถึงแม้มันจะลอยๆ ไปบ้าง แต่ทำดีมาก เสื้อผ้าก็สวยดี สวยช่วงท้ายๆ นะ ส่วนตัวไม่ชอบทรงผมพระเอก จงอยหน้าม้ามันบดบังความหล่อไปหมด

ฉากในรูปนี้ เป็นฉากที่พระเอกเผาโกดังตอนก่อนจบ ยกให้เป็นฉากที่เท่ห์ที่สุดรองจากฉากข้ามแม่น้ำสี่ม้อตอนแรก คอมเมนท์ถล่มทลายมากจ้า

เรื่องนี้จะเห็นพัฒนาการของหลายๆ คน โดยเฉพาะนางเอกที่ตอนแรกก็ดูไม่ได้เก่งมาก แต่พอเดินทางกับพระเอกไปเรื่อยๆ เจอคนโน้นคนนี้ถ่ายทอดวิชาให้ ก็เก่งขึ้นเรื่อยๆ

ผิดกับพระเอกเราที่มีแต่ความหล่อนี่แหละที่เพิ่มขึ้น สุขภาพมีแต่อ่อนแอลงจนนอนเป็นผักไปหลายตอน นางเป็นพระเอกคลั่งรักมากๆ สายตาคลั่งรักของหวังอี้ป๋อคือที่สุดจริงๆ ทุกครั้งที่มองนางเอกคือเอาใจคนดูไปเลยจ้าาาา

จ้าวลี่อิงแสดงบทบู้ได้ดีมากๆๆๆ จะบทเท่ห์ๆ แมนๆ หรือบทเศร้าก็ทำได้ดี แต่บทเขินนี่ไม่ผ่านนะคะ สายตาหวังอี้ป๋อมองซะขนาดนั้น คนดูนี่จิกหมอนบิดม้วนไปม้วนมาแล้ว แม่ลี่อิงเขินหน้านิ่งมากจ้า